Arizmendi Ikastolak aurkeztutako "Konfidantzaren Pedagogia" bideoa ikusi dut eta hausnarketa bat egiteko gai interesgarria dela iruditu zaidanez, portafolioan gehitzea bururatu zait.
Haurrek, 0-6 urte bitartean 2 etapa garrantzitsu jorratzen dituzte. Alde batetik, etapa sentikorrena non haurrak kanpoko eragileekiko eta testuinguruarekiko oso sentsibleak diren, eta bestetik, etapa emankorrena, bertan, geroko garapenaren oinarriak finkatzein baitira.
Konfiantza garrantzi eta esanahi handiko hitza da. Haur batentzat, konfiantza hurbileko pertsonengandik (gurasoak, aitona-amonak, izeba-osabak) jasotzen duen maitasuneak datza. Hori da hezitzaileak lortu behar duel helburua: haurrarengan konfiantza hori sustatzea. Hori lortzeko, funtsezkoa da haurraren eta haren familiaren istorio pertsonala ezagutzea, hezitzailea bidelagun bihurtzen baita prozesu horretan. Funtsezkoa da haurrak lotura afektiboa izatea irakaslearekin eta gurasoekin. Horretarako, haurrak bere senideak familia-ingurune batean daudela eta ezagunak zaizkion espazio eta denbora bat dituela sentitu behar du. Horrela bakarrik ezarri ahal izango du atxikimendu segurua, eta, horri esker, bere ingurunea esploratzera ausartu eta inguruko objektuetan kontzentratu ahal izango da, objektuek zer duten aztertuz. Amaia Arrietak argi eta garbi adierazten du bere bideoan: "Haurra seguru sentitzen ez bada, ez du gozatuko, ezta esploratuko ere, eta hori da, hain zuzen ere, lortu behar duguna."
Egokitzapenak funtsezko zeregina du aipatzen ari garen prozesuan. Haur bat gurasoengandik aldendu ahal izateko, funtsezkoa da ingurunean eta hezitzaileengan segurtasuna sentitzea. Segurtasun-sentsazio hori lortzen denean, urruntzen hasiko da. Horretarako, funtsezkoa da gurasoen eta hezitzaileen artean koordinazio ona egotea. Horrela, haurrak lasai aurre egin ahal izango dio trantsizio-uneari, eta eraginkortasunez egokitu ahal izango da. Azkenean, familia-ereduaren eta eskola-ereduaren arteko lotura behatzean, haurra modu naturalean integratu ahal izango da ikastetxean. Helburu hori lortzeko, ezinbestekoa da familiaren eta eskolaren artean konfiantza sustatuko duen harreman sendoa ezartzea. Azken batean, egun bakoitza desberdina da, eta haurraren egoera ezagutzea beti da onuragarria. Informazio horrekin, irakasleak behar bezala aukeratu ahal izango ditu haurrak behar dituen estimuluak, eta erantzun egokiak eman ahal izango dizkie.
Ezin konta hala aldiz entzun eta errepikatuta, inoiz ez naiz iritsi ulertzera zein garrantzitsua den haurrentzat "recreo" edo jolasordua nahiz eta gehien gustuko nuen momentua izan. Haur-psikologian aditua den Rafael Cristobalen arabera: "Haurra birsortzen den unea da. Nekatu egiten da irakasleak ezarritako erritmoarekin, eta atsedenean nahi duena egiten hasten denean, bere barne-ordena aktibatzen du. Ikasgelan ikasitakoankokatzen hasten da, eta hortik abiatuta bere pentsamendua eraikitzen."
Haurraren funtsean, garrantzia askoko bi alderdi identifika daitezke. Alde batetik, sena eta haren sortzetiko trebetasun guztiak daude. Bestalde, haurrak bere adimena eta potentziala gara dezan, funtsezkoa da, lehenik eta behin, akatsak sortzeko eta egiteko askatasuna izatea. Gainera, behaketa eta hezitzailearen laguntza behar ditu. Azken horrek bultzatuko du berriro saiatzera, eta, lortzen ez badu, onartu egiten du. Halaber, etorkizunerako bidean gidatu behar du, letrak eta zenbakian bezalako tresna berriak eskainiz. Azkenik, hezitzaileak ipuinak eta kontakizunak erabiliko ditu haurrei beren emozioak eta irudimenezko munduaren errealitatea ulertzen laguntzeko. Hori da, funtsean, konfiantzan oinarritutako pedagogia.
Aipatu bezaala, hezitzailearen lana behaketan oinarritzen da, eta hori bi arrazoi nagusirengatik gertatzen da. Lehenik eta behin, funtsezkoa da haurrari eta haren familiari lortzen ari den aurrerapenen berri ematea, bai eta izan dezakeen edozein desbideratzeren berri ematea ere (hiperaktibitatea edo jokabide antisozialak, esaterako), psikologoari garaiz komunikatu ahal izateko. Prozesu hori errazteko, behaketa-orriak diseinatu dira. Hala ere, helburu hori lortzeko, funtsezkoa da irakasleak ikusten ari direnarekin eroso eta pozik egotea. Ongizate-sentsazio hori motibazio-iturri bihurtuko da haurrentzat eta era atseginagoan ikasiko du.
Uneren batean, nahiz eta ez haur guztientzat aldi berean, jarduera libreetan parte hartzetik modu egituratuagoan parte hartzera igaroko dira. Konfiantzaren pedagogian, lan-proiektuak ere badu bere garrantzia, betiere haurren interesekin lerrokatuta. Horrek ikaskuntzarako grina eta m
otibazioa sustatuko ditu. Jarduera antolatuak sartzean, funtsezkoa da haur bakoitzaren profil indibiduala kontuan hartzea. Horrela, sortzen diren taldeak askotarikoagoak eta eraginkorragoak izango dira, haurrek elkarrengandik ikas dezaten ahalbidetuz. Gainera, onuragarria da jarduera batzuetan adin desberdinetako haurrak sartzea. Imitazioak berebiziko garrantzia du Haur Hezkuntzan, haurrek behatzen dutena errepikatzeko joera baitute, esaten zaienaren ordez. Beraz, elkarrekin lan egitean, helduek haurrekiko zaintza-zentzua garatuko dute, guztien arteko errespetua, lankidetza eta integrazioa sustatuz.
Azkenik, konfiantzaren pedagogia modu eraginkorreak inplementatzeko, funtsezkoa da haurrek beren barne-mundua eta dimentsio emozionala aztertzea, banaka zein taldean. Prozesu hori errazteko, musika, artea eta kultura-tradizioak bezalako tresnak oso baliotsuak dira. Gainera, funtsezkoa da natura ikuspegi horretan txertatzea. Alde batetik, naturak ikaskuntzaren hainbat arlo garatzen laguntzen du. Bestalde, ingurune naturalek aukera ematen diete haurrei mugitzeko trebetasunak hobetzeko. Azkenik, komunitateak natura bezain eginkizun erabakigarria du. Horregatik, ezinbestekoa da ikstolak herriarekin harreman estua izatea, bien arteko lotura nabarmena ziurtatuz.
Antero, A. (zuzendaria). (2015). Konfiantzaren pedagogia [zinta zinematografikoa]. Arizmendi ikastola.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina