Blog honi agur esateko unea iritsi da, eta ezin dut saihestu emozioen nahasketa sentitzea azken hilabete hauei buruz hausnartzean. Lauhilekoaren hasieran, irailean, esperientzia horretan murgiltzeko ideia ikaragarria iruditzen zitzaidan, eta batzuetan aspergarria ere bai. Hala ere, lau hilabeteko lanaren ondoren, ziur esan dezaket inoiz baino gehiago ikasi dudala.
Lehenengo egunetik, eguneroko bideo eta irakurketen itsaso batean murgildu ginen, eta batzuetan izugarria izaten zen. "Gogoeta" hitzak durundi egiten zuen etengabe, eta estresa eta nahasmena sortzen zituen nigan. Hasieran, ez nuen erabat ulertzen haren esanahia, ezta nola gauzatu ere. Baina, aurrera egin ahala, ikaskuntza-prozesua zentzua hartzen hasi zen. Hasieran erritmoa aurkitzea kostatu bazitzaidan ere, orain esan dezaket esfortzu bakoitzak merezi izan zuela.
Esperientzia esanguratsuenetako bat teknografiaren sorrera izan zen. Hasieran, galduta sentitu nintzen, lanari nola ekin ez nekiela. Hala ere, denborarekin, antolatzea lortu genuen, eta bakoitzak bere ikuspegia eman zuen, eta horrek azken emaitza aberastu zuen. Esperientzia horrek talde-lanaren garrantzia erakutsi zidan, baina batzuetan zaila izan daiteke bakoitzak ideia desberdinak dituenean.
Entzuteko aukera izan genuen "esperientzia gogor goiztiarrei" buruzko hitzaldia ere nabarmendu nahi dut. Rocioren istorioak, bere haurtzaroko abusu bizipena partekatu zuenak, biziki hunkitu ninduen. Etorkizuneko irakasle gisa, haur bat egoera zailetan dagoela adieraz dezaketen seinaleei adi egon behar dugula ikasi nuen. Askotan, arazo horiek ez dira hitzez adierazten, baina eragin handia izan dezakete ikasleen errendimendu akademikoan eta garapen emozionalean. Irakasle ulerkor baten esku-hartzeak haurraren bizitzan dagoen aldea marka dezake.
Gainera, irakasle bati egin genion elkarrizketa beste esperientzia aberasgarri bat izan zen. Bere bizipenak eta aholkuak entzuteak lanbideari buruzko ikuspegi baliotsua eskaini zidan. Irakurketaren garrantziaz gogoeta eginarazi zidan, eta nola praktika hori funtsezkoa izan den gure ikaskuntzan lauhilekoan. Kontua ez da soilik testuak irakurtzea, baizik eta horiei buruz hausnartzea eta modu esanguratsuan ikastea.
Bidaia honetan ikasi dut nire ikaskuntza-prozesuan autonomoagoa izaten eta gelako eztabaidetan aktiboki parte hartzen. Nahiz eta bidea ez zen beti erraza izan, erronka bakoitzak nire irakaskuntza-nortasuna hazteko eta garatzeko aukera eman dit, baita haurrekin zuzenean lan egin aurretik ere.
Laburbilduz, lauhileko hau bidaia ikaragarria izan da, ikaskuntzaz eta gogoetaz betea. Eskertuta nago bizitako esperientzia guztiengatik eta ikasitako lezioengatik. Espero dut blog hau nire hazkundearen lekuko izatea eta beti ikasteko eta besteei laguntzeko prest egotearen garrantzia gogoraraztea.
Eskerrik asko nire bloga irakurri duten guztiei. Hurrengora arte!
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina